Την επιστροφή του στην κεντρική πολιτική σκηνή δείχνει να μεθοδεύει συστηματικά και οργανωμένα ο Αλέξης Τσίπρας. Ακούγεται όλο και πιο έντονα πως κινείται προς τη δημιουργία νέου σχήματος με σκοπό να ηγηθεί της ευρύτερης Κεντροαριστερής παράταξης. Εν μέσω του 5ου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ που ολοκληρώνεται το απόγευμα της Κυριακής, η συζήτηση δεν επικεντρώνεται στο πώς το κόμμα θα κάνει την επανεκκίνηση όπως θέλει ο πρόεδρός του, Σωκράτης Φάμελλος, αλλά πότε θα ανακοινωθεί ο νέος πολιτικός σχηματισμός και ποιοι θα τον στελεχώσουν.
Ακόμα και στο Μέγαρο Μαξίμου κάποιες συζητήσεις επικεντρώνονται στα σχέδια του Αλέξη Τσίπρα και δεν είναι τυχαίες οι πρόσφατες επιθέσεις και κριτική προς τον πρώην πρωθυπουργό και βέβαια η υπενθύμιση των χρόνων της πρωθυπουργίας του και ειδικά το πρώτο εξάμηνο του 2015. Βέβαια, οι ραγδαίες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή επισκιάζουν τα πάντα αυτή τη στιγμή, αλλά κάπου στο μυαλό των περισσότερων, υπάρχει χώρος για σκέψεις που αφορούν στα σχέδια του Αλέξη Τσίπρα. Ο πρώην πρωθυπουργός και τωρινός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε σαφώς με όσα είπε προ ημερών στην 2η Διεθνή Διάσκεψη του Ινστιτούτου του, πως μίλησε ως αρχηγός κόμματος, το οποίο αν και δεν έχει εμφανιστεί, συζητείται έντονα.
Προσωπικές και στρατηγικές νίκες
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται σε συνομιλητές του σίγουρος ότι παρά τις όποιες φθορές και τις κατά καιρούς κοινωνικές αμφισβητήσεις, ελέγχει το παιχνίδι. Και στο επιτελείο του στέκονται ιδιαίτερα στα πρωτεία στις δημοσκοπήσεις και στη μεγάλη απόσταση από τα πολλά αδύναμα κόμματα και σχήματα της κατακερματισμένης αντιπολίτευσης – είτε εκ δεξιών είτε εξ αριστερών. Ο πρωθυπουργός δείχνει να επιθυμεί μια νέα μάχη με τον Τσίπρα, τον οποίον έχει κερδίσει αρκετές φορές, με πιο χαρακτηριστική νίκη αυτή του 2023, οπότε υπέστη ο επί 15 χρόνια πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και προσωπική στρατηγική ήττα από έναν αντίπαλο που ενδεχομένως να είχε υποτιμήσει.
Ο Κ. Μητσοτάκης, ανεξάρτητα από τις προθέσεις του Αλέξη Τσίπρα, θέλει να διατηρήσει σταθερή και αδιατάρακτη τη συγκεκριμένη σημερινή πολιτική συνθήκη και θα επιμείνει αξιοποιώντας και τις προπαρασκευαζόμενες παροχές που του επιτρέπουν οι δημοσιονομικές και οικονομικές εξελίξεις. Κεντρικό όπλο του για τις εκλογές του 2027 θα είναι κονδύλια περίπου 2,5 δισ. ευρώ που θα έχει στη διάθεσή του και τα οποία είναι ικανά να χρηματοδοτήσουν ένα πολύπλευρο πακέτο παροχών με στόχο την τρίτη συνεχόμενη νίκη σε βουλευτικές εκλογές.
Νέα πρόσωπα και τεχνοκράτες
Αυτή την προοπτική πιστεύει ο Αλέξης Τσίπρας ότι μπορεί να την αλλάξει, φθάνει να το πάει έως το τέλος, ανακοινώνοντας το νέο κόμμα και να μην υποχωρήσει. Ο ίδιος δείχνει να είναι αρκετά αλλαγμένος σε σχέση με το παρελθόν και μένει απλά να φανεί το προγραμματικό πλαίσιο πάνω στο οποίο θα κινηθεί, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες θα στηριχθεί σε πολλούς τεχνοκράτες. «Δεν θέλει να έχει καμία σχέση σε πολύ μεγάλο βαθμό με πρόσωπα που θυμίζουν το ΣΥΡΙΖΑ», λέει πρόσωπο που γνωρίζει τι συζητείται στα ενδότερα.
Δεν είναι τυχαίο ότι θέλει να απευθυνθεί στο κεντρώο και κεντροαριστερό ακροατήριο και γι’ αυτό και χρησιμοποίησε στη Διάσκεψη ως τολμηρό στόχο το «νέο πατριωτισμό» που θα σταθεί «απέναντι στην ολιγαρχία και στην κλεπτοκρατία» και έθεσε και το όριο που χωρίζει τις δύο όχθες του ποταμού. «Από τη μια η πατρίδα μας από την άλλη τα πλούτη τους».
Οι New York Times για Τσίπρα
Και να ήταν μόνο αυτό. Οι μυημένοι που διαβάζουν τα πάντα και είναι ενήμεροι για τις παρασκηνιακές συζητήσεις, είδαν την Παρασκευή 13 Ιουνίου, το άρθρο των New York Times, όπου η αρθρογράφος Michelle Goldberg γράφει ένα μεγάλο θέμα για τον Τσίπρα. Περιγράφει, με βάση όσα της λέει, πως ξεκίνησε από μέλος της κομμουνιστικής νεολαίας και λέει, όπως γράφει, ότι «πρέπει να αγωνιστούμε όχι για έναν δημοκρατικό σοσιαλισμό, αλλά για έναν δημοκρατικό καπιταλισμό, που θα αντιτίθεται στην ανερχόμενη ολιγαρχία και στον αυταρχισμό».
Από την άλλη πλευρά, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης πιστεύει, σύμφωνα με συνομιλητές του, ότι δεν απειλείται ουσιαστικά από την κατακερματισμένη δεξιά και κεντροαριστερή αντιπολίτευση και θεωρεί τους υπάρχοντες πολιτικούς αρχηγούς αντιμετωπίσιμους. Εκτιμά, δε, ότι δεν έχουν τύχη απέναντί του, επειδή καταδιώκονται από αδυναμία περιγραφής ολοκληρωμένων, αξιόπιστων και συνεκτικών σχεδίων για τη χώρα και τους πολίτες και επειδή με τον λόγο τους μεταφέρουν περισσότερο ανησυχίες και ανασφάλειες παρά ελπίδες και προσδοκίες. Μέσα σε αυτό το σκηνικό θα προτιμούσε τον Τσίπρα ως έναν αντίπαλο, παρά το γεγονός ότι υπάρχει για την κυβέρνηση περίοδος φθοράς και αμφισβήτησης.
Στάση αναμονής και ανησυχίας σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ
Από την άλλη πλευρά, στον ΣΥΡΙΖΑ η παρούσα ηγεσία υπό τον Σ. Φάμελλο αλλά και πρόσωπα όπως ο Παύλος Πολάκης και ο Νίκος Παππάς μόνο θετικά δεν βλέπουν τη δημιουργία κόμματος υπό τον Τσίπρα. Σε αυτό το θέμα ομονοούν με τον Σ. Φάμελλο, αν και έχουν πολλές διαφορές μαζί του σε θέματα στρατηγικής. Γνωρίζουν καλά πως μια τέτοια κίνηση θα ψαλίδιζε ακόμη περισσότερο τα μειωμένα ποσοστά που εμφανίζονται στις δημοσκοπήσεις και ενδεχομένως να παιζόταν και η είσοδος του ΣΥΡΙΖΑ στο Κοινοβούλιο.
Στο ΠΑΣΟΚ παρακολουθούν τις διεργασίες και όσα συζητούνται. «Ο Τσίπρας είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το ΣΥΡΙΖΑ, όσο και εάν επιχειρεί να το ξεχάσουμε», λένε κεντρικά στελέχη του κόμματος και με διάθεση κριτικής προς τον πρώην πρωθυπουργό, τονίζουν πως δεν έχει ακουστεί ούτε μία φράση αυτοκριτικής από τον ίδιο. Παρόλα αυτά, απειλούνται από τη δημιουργία ενός κόμματος με αρχηγό τον Τσίπρα. Όσο κι αν δεν θέλουν να το παραδεχτούν.
